Bizim Annelerimiz

Nerden başlasam eksik olacak… Anne olmak dünyanın en güçlü, sabırlı, vefakar, düşünceli insanıolmak demek. Anne olmak demek sadece yuvası için uğraşan bir kadın olmak demek. Anne olmak kendi isteklerini bastırıp çocuklarının istekleri için uğraşmak demek. Anne olmak, çocuğunun yüzünü soldurmamak demek. Anne olmak…

Hep duyarız fedakar anne hikayelerini. Gözlerini, kulaklarını çocuğuna bağışlayan anneler.. evlatları için uğraşan anneler. Hepsi çok değerli ama benim gördüklerim bir başka. Şu son iki yılda gördüm onları.

Kendi annemi de dahil ettiğim, “gerçek fedakar anneler” kadar fedakar olamaz kimse. Önce en yakınım olan kendi annemden başlayayım.

Daha evvelden de üzerinde zaten bir anne şefkati, fedakarlığı, olan annem; babam içeri girdiğinde daha fedakarca davranmak zorunda kaldı. Hem anne hem baba oldu. Kadın olduğu ve yaşı biraz geçtiği için iş bulma olasılığı yok denecek kadar az olmasına rağmen, kendince çözüm yolları aradı, buldu ve bize maddi sıkıntımızı olabildiğince hissettirmemeye çalıştı.

Okula giderken bizi harçlıksız bırakmadı. Herbirimizin dersleriyle tek tek ilgilendi. Evimizi ayakta tuttu. Bazen anemi telefonunda yeni güzel elbiselere bakarken görüyordum. Yanına gidip “belki alabiliriz” diye teklif ettiğimde, daha önemli harcamalarımızın olduğunu söyleyip beni susturdu.

Bu önemli harcamalarımız halen varken bizi bayramlarda hediyesiz bırakmadı. Bizi daima güldürmek için çabaladı. Bu olanlara karşı üzülüp harap olmuyor da değildi. Üzülüyor, harap oluyor ama içine atıyordu.

Gündüzleri hiç bir şeyden şikayet etmeyen, yakınmayan annem gecelere gözyaşlarını bırakıyor, hıçkırıklarını sunuyordu. Ben onun gizli gözyaşlarına şahit oluyordum.

Yanlış anlaşılmasın annem en fedakar anne değil. Dünyanın en fedakar anneleri arasına katıyorum sadece. Onların içinde daha çok fedakarlık yapmış, cefa çekmiş anneler var elbet.

Fedakarlıkları saymakla bitmeyecek anneler var.. Yavrularından uzak anneler; kundaktaki bebeğiyle dört duvar zindan içerisinde sabırla bekleyen anneler; oğullarının, kızlarının, eşlerinin özgürlüğüne kavuşup çıkıp gelmesini bekleyen anneler; babasının yokluğuna dayanamayıp ağlayan çocugunu susturmaya, sakinleştirmeye çalısan anneler… Daha uzar gider bu liste.

Ama hep bizim annelerimiz var bu listede. Bizim annelerimiz… Sevdalarından güç alıp sabrediyorlar, sabretmeye devam edecekler. Elleri öpülesi fedakâr anneler..

Kaynak: http://magduriyetler.com/2018/06/12/bizim-annelerimiz/