Simit Alamadım

Merhaba,
Ben KHK ile işten atılan binlerce kişiden biriyim. O günden beri hem devlet tarafından hem de çevrem tarafından bir cüzzamlı gibi bakılıyor bize. Yakın arkadaşlar ve akrabalar selam vermeye ya da aramaya bile korkuyorlar. İş aramak için gittiğimiz yerlerde işe alınmıyoruz. Alacak kişi ya bize hain olarak bakıyor veya başına bir şey gelme korkusuyla almayı reddediyor. Evimiz kira. Biri 6 yaşında diğeri 2 yaşında iki çocuğum var. Hem maddi hem de manevi çok zor günler geçirdik. O günlerden unutamadığım bir anımı anlatayım;
Bir gün yolda giderken büyük çocuğum yolda simit gördü ve hemen istedi. Sağ cebimi yokladım para yok, sol cebimde ise 25 kuruş var. Oğluma onun istediği şeyi alamayacağımı, elimde imkan olmadığını anlatıyorum ama sonuçta çocuk işte anlamıyor. İlle de simit istiyor. Baktım yapacak bir şey yok oturdum kaldırıma. O ağladı ben ağladım, o ağladıkça ben ağladım…
Bir şairin sözleri ile bitirmek istiyorum.
Saraylar saltanatlar çöker.
Kan susar bir gün.
Zulüm biter.
Menekşeler de açılır üstümüzde.
Leylaklar da güler.
Bugünlerden geriye,
Bir yarına gidenler kalır.
Bir de yarınlar için direnenler…


Kaynak: Mağduriyetler http://magduriyetler.com/2018/10/17/simit-alamadim/