Çocuklarım İçin Endişeliyim

Binlerce kişinin hayatını karartan, mesleklerinden, sevdiklerinden, güneşten, hayattan ayıran, yasama sevincini alan… O kötü karanlık geceden sonra bizde esimle bu zulümden payımıza düşeni almıştık.
Önce çok severek yaptığımız öğretmenlik mesleklerimizden ihraç olmuştuk.
Daha sonra atılan iftiralar olmadık suçlamalar yüzünden birçok sevdiğimiz arkadaşımızı bir gece sabaha karşı gelip evlerinden alınca; eşim de ayni şeyi yaşamasın suçsuz yere bizlerden ayrılmasın diye evlerimizi ayırdık. O artık adresini bilmediğimiz haberini alamadığımız uzakta bir yerde biz 3 çocukla ona hasret günleri saymakta.
Eşim bu 2,5 yıl içinde birçok yerde çalıştı. Lokantalarda çorbacılık yaptı, bulaşıkçılık yaptı. Elhamdülillah en azından dışarıda ve çocuklarını biz yanına gittikçe doya doya sevebiliyordu.
Bir sabah duyduk ki kaldığı yerden bir cani gibi tutulup götürülmüş. Bunu çocuklara nasıl anlatacaktım. Ziyarete gittiğimizde 5 yaşındaki kızıma ve 12 yaşındaki oğluma artık babanızın yeni işyeri burası dedim. Dedim ama çocuklarda her şeyin farkındaydı. 2,5 yaşındaki kızımı ziyarete götürmedim hiç. Çünkü babadan ayrılmayacağını çok ağlayacağını ve daha çok etkileneceğini biliyorum.


Kaynak: Mağduriyetler http://magduriyetler.com/2019/04/14/cocuklarim-icin-endiseliyim/