Anne Kıymeti

Zübeyir Gülden

Anne, anne, anne!

Seninle geçen her an ne

Hoş, kıymetini bilene.

Dokundukça eline,

Mis kokan tenine,

Başım koyup dizine,

Baktıktıkça parlayan yüzüne,

Yaşlı gözüne,

Huzur gelir özüme.

Hemen ayrılık korkusu sarar o an,  dönüşür hüzüne.

Ne olur, hiç bitmesin, geçmesin saniye!

Ama, nafile..

Hele Rahmet vesilesi duan,

Bu dünyada olur manevi bir kalkan,

Kuşatır bedenimi her an, inan.

Beklenti içinde olmadan,

Evladı için herşeyi yapan,

Melek siretinde insan.

Ahirette de, geçerken Sırat’tan,

Nasip etse Yaradan,

Tutunmayı, şefkatli kanatlarından.

Hayırsız evlada, iş, güç, herşey bahane,

Sıra gelince sıla-i rahime.

Cennet, annelerin ayakları altında, ah görene!

Vefasız olan köre ne!?

Anne gibi yar olmaz, sözüne

Kulak ver, deme bana ne!

Sonra hayıflanıp vurma dizine.

Utanırsın, bakamazsın yüzüne,

Vardığında Hesap Günü’ne.

Kaynak: Mağduriyetler http://magduriyetler.com/2019/06/16/anne-kiymeti/