Ağlama Annem

Enes Gündoğan

“Çocuklarımı kurtarın” diyerek gidenin
Yüreği kaldıramadan yitenin
İlacından önce bitenin
Günüymüş kime ne diyeyim



Zamanın zulmünde hep günü
Emzirir kucağında sürgünü
Lavaboya döker sütünü
Ağlarmış hep kime ne diyeyim



Suçu şefkat, özlem, derdi ve çilesi
Yine de naif hem yaşlısı hem hamilesi
Elleri hep semada, o eller ki öpülesi
Kelepçeli kime ne diyeyim



Sen üzülme annem ağlama
Halden anlayan biri var elbet
Sadece bir güne ümidini bağlama
Her günün bir sahibi var sabret
Sakla gözyaşlarını sevincine
Seni üzene ben ne diyeyim…


from Mağduriyetler http://magduriyetler.com/2018/05/13/aglama-annem/