5 Aylık Hamile İken 7. Ayında Rahatsızlanan Kadının Yaşadıkları

5 Aylık Hamile İken Eşiyle Beraber Tutuklanan ve 7. Ayında Rahatsızlanan Kadının Kendi Ağzından Yaşadıkları
Kanamayla acile götürüldüm. Serum yer dönerim diye düşünüyordum. Erken doğum dediler yatırdılar beni. Kimseye haber vermiyorlar. Mahkûm koğuşuna indirmedi durumum ciddi diye doktor, o geceyi revirde yatağa kelepçeli şekilde kapı açık askerler yatışımı görür vaziyette geçirdim.
İki gecede kamera karşısında saatin bile olmadığı bir odada kaldım. Zaman geçmiyor her yer demirli. Gündüz mü, gece mi belli değil. Her şey iyi gidiyordu koğuşa dönmek için sabırsızlanır mı insan, resmen koğuşa dönmeyi arzuladım. Ama sancılarım artmış ben bir şey hissetmiyorum risk diye üç gün sonra İzmir’e apar topar sevk yaptılar. Yine kimseye haber verilmiyor yanıma para verilmedi. Resmen onların elinde çaresiz hiçbir şey yapamıyorum…
İzmir’de her an doğuma hazır şekilde yatışım yapıldı. Üzerimde yeşil bir onluk kafamda bone kapıda jandarmalar var. Aileye yine haber veren yok ilaç alınacak para yok. Kimin var diyorlar kimsem yok diyorum. Birde bebeği her an kaybetmemek korkusu Allah’ım ben kime emanetim diyebiliyorum sadece…
Doktor sen burada ha doğurdun ha doğuracaksın diyor ailenin numarasını ver dedi. Bende size sıkıntı olur izin vermiyorlar dedim Beni ilgilendirmez dedi aradı Allah razı olsun ailemin öyle haberi oldu. Tabi Muğla’daki üç günden kimsenin haberi yok.
Doğumhanede iki gün geçirdim, her gün doğum yapanların iniltisiyle. Bir kolumda serum bir kolumda kelepçe var. Dedim bari serumlu olana kelepçeyi takında yatakta bari hareket edebileyim. Kolum hareketsizlikten mosmordu.
Bir ara annemin sesiyle uyandım, yanımdaydı sanki. Kimsesizliği iliklerime kadar hissettim. Tam bu en sıkıntılı anımda eşimin koğuşunda arkadaşı bir rüya görmüş. Tabi esimin bunlardan haberi yok haber vermemişler ona. Rüyada eşimi kastederek söyle ona ya Kabid çeksin demişler. “Kabid” sıkıntıları gideren demekmiş.
Sonra beni taburcu ettiler. Bir yere götürüyorlar ama Muğla yolu değil. Bir baktım Şakran Cezaevi. Allah’ım ne oluyoruz ben neredeyim tabi hala param pulum yok. Bir hafta orada kaldım orda da iki kez acile götürüldüm, enfeksiyon kapmışım. Ama Şakran’ da çok güzel insanlarlaydım. Sevgi abla vardı Allah anne eksikliğini onunla giderdi. Rabbim döndürdü dolaştırdı oradaki insanlarla tanıştırdı.
Mahkemeye iki gün kala Muğla’ya getirildim. Tabi Şakran’a götürüldüğüm yine aileye haber verilmemiş beni hastanede sanıyorlar. Zaten aile kesinlikle alınmıyor kapıda jandarmalar. O halde gördükleri için beni için için ıstırap duydum. Kollar açık serumlu, kafada sadece bone. Hareketsizlikten kollarım şişmiş ve her yerim iğne iziydi. İki gün hiç duraksız serum yedim ilaçlar ayrı tabi.
Velhasıl bu arada eşimi ‘’eşinle görüş var’’ diye götürmüşler orda eşin rahatsızlandı İzmir’e götürdüler demişler. Oradaki abiler söylemeye çalışmış birde üstüne fırça yemişler. Koğuşa döndüğümde Betül’ün (annesi hüküm alan 2 yaşlarında bir bebek) bir çığlığı vardı unutulmaz…
Hopluyor zıplıyor. Karnımı gelir severdi kardeş diye. Tabi kucağımda çocukla gelicim sanmışlar arkadaşlar. Gardiyanlardan bazıları arkamdan rapor için numara yapıyor o demişler. Biri gelip helallik istedi. Bana riskli gebelik denince kontrolde, bende doktordan raporları istemiştim mahkeme için. Onun üzerine öyle yorum yapmışlar. Hadi ben numara yapıyorum doktorlar da mı?
Zordu ama inşallah günahlara kefarettir. Her halim sosyal medyada duyurulmuş. Eşim biz çıkınca daha iyi oldu ama biz içerideyken de iyiydik. Eşim benim durumumu duyunca çok kotu olmuş koğuştan birinin yakını söylemiş bizimkilere eşim anlatmıyor. Zaten ben Muğla’ya geldiğim hafta açık görüş vardı mahkeme öncesi görüştük. Konuşamadık sadece gözyaşlarıyla anlaşabildik. ‘’Herhalde bebeğimizi kaybettik diye duşundum’’ dedi.
Ama şimdi iyiyiz her şey yolunda…


Kaynak: Mağduriyetler http://magduriyetler.com/2018/09/24/5-aylik-hamile-iken-7-ayinda-rahatsizlanan-kadinin-yasadiklari/