11. Sınıf Öğrencisinin Kaleminden

Merhaba okuyanım,

Böyle başlamak bana umut veriyor sevgili okuyan niye mi? mektuplarıma yazılarıma böyle başlamak yazdıklarımın daha fazla okunmasına neden olacakmış gibi geliyor. Benim için çoklara hitap etmek sesimi duyurmak, kalplerize dokunmak o kadar önemli ki…

Mutluyum iki yıldır arkadaşlarım için çabalıyordum ama bu yıl cok fazla birşey yapamadim. Sevgili okuyan  bana birgün arkadaşlarınıza hayırhah  olun denmişti, benim aklımda belli isimler zaten. Ben sevgili okuyandan  gücü almıştım bikere ve tekrar çabalamaya başladım arkdaşlarım için..iki yilin sonunda 3 arkadaşım namaza başladı. Belki cocuksu bir mutluluk bu, belki 3 şimdilik çok az ama sevgili okuyan öyle zor şartlardayım ki…

Okuldan beni seven 3 hocam var. Müdür, müdür yardımcıları onlar bile gözlerime nefretle bakiyor .Derste başarılı olduğumda önce tebrik ediyor sonra toplum içinde karakterime laf atıp beni rezil ediyor. O zaman sevgili okuyan o zaman öyle kötü oluyorum ki gözlerim doluyor. Ağlayasım geliyor. Ahlakıma laf ediliyor ve en kötüsü ne biliyor musun?

Buradan hizmetime alnı pak, yüzü pak insanlara bağlıyorlar işte o zaman öyle burukluk oluyor ki içimde…Her şeyi bas bas bağırmak hatalarını yüzlerine vurasım geliyor. Tutuyorum kendimi . Tıpkı başımı vücudumu dimdik tutuğum gibi. Sözlerime hakim oluyorum.

Bir dizi var adı “ELIF GİBİ” orada bir melodi var “Elif gibi dimdik dur” o zaman içimden o melodiyi söylüyorum o melodiden güç alıyorum. Biliyorum  benden daha kötü durumda kişiler var. Daha zor şartlarda olanlar var. “hepsi geçicek herşey bitecek,sen eğme başını Elif gibi dimdik dur.” Teselliye en çok ihtiyaç olduğum zaman bu melodiyi mırıldanıyorum.

Sonra eve gelip ağlıyorum. O zamanda şu melodim var. “Söz vermiştin, ağlamak yok üzülmek yok.”  Bu dönemde ağlayıp vah yanıp zamanımı boşa harcayamam. Ağlayamam boş zamanım yok. Zamanım  bu dönemde o kadar önemli ki 3 kişiyle başladım. Hedefim onlara ulaşmak . Tıpkı ablamın bana ulaştığı gibi bende çoklara ulaşmak istiyorum, beni gönül ferahlığına ulaştırdığı gibi bende ferahlık oluşturmak  istiyorum.

Sevgili okuyanım sonunda alacağımız ödül küçük değil…Ahh be okuyanım o kadar üzücü ki başımıza gelenler. Yetim kalan çocuklar, öksüz çocuklar durgun ve yetim kalpler. O kadar üzücü ki ; diller durgun, eller kollar bağlı gibi duruyor ama öyle değil..

Hiçbir şey bitmiş değil .Biz hizmetkârız Allah yolunda. Vücuduma kelepçe vursunlar benliğimle ruhumla hizmetkar olurum. Dilimi kessinler gözlerimle elimle anlatırım .Gözlerimi oysunlar kalp yolunu açarım. Kalbimi alsınlar. Allah yolunda şehit olurum .Ama ben biterim bu dava bu uğur, hizmetkar, bu hizmet bitmez. Bitmez okuyanım bitmez. Bu bitmez tükenmez yolda seninle hep beraber yürüyelim, bu yolda hep beraber tek vücutta.

Allah’a emanet olun.

11.Sınıf /Anadolu öğretmen


Kaynak: Mağduriyetler http://magduriyetler.com/2018/12/12/11-sinif-ogrencisinin-kaleminden/