Hayatımı Değiştiren Dönem

Saat 10.22 güneş dışarıda parıl parıl, uyurken yüzüme vuruyor. Annem mis gibi patates kızartıyor. Birazdan hep birlikte çekirdek kahvaltısı yapacağız. Babam da içinden birşeyler mırıldanıyor. Ta ki kapı çalıncaya kadar.

Babam ” hayırdır inşallah ” dedi. Kapımızda tam üçü sivil dört polis duruyordu. Korkmuştuk ..Ben  korkuyordum. Streslendiğim için burnum kanıyordu ama ben burnumun kanamasına aldırmadan, babamın arkasında dolanıyordum. Bana otur demesine de aldırmıyordum.Ne yapsam da babamın kalmasını engelleyemedim…

Onu götürdüler…Balkonda el sallarken her yer kan gölüne dönmüştü. Yine de aldırmıyordum.

Bir zulüm dönemi başlayacağını içten içe hissediyordum. Artık  gözyaşlarıma hakim olamadım. Babamın suçu neydi?

Asil suçlu olan kendileriydi. Babamı adliyeden cezaevine götürecekleri zaman elleri arkadan kelepçeliydi. O an içim parçalandı. Onu öyle görmek…

Bir buçuk sene olmuştu. Hala evimizin neşesi evimizin direği gelmemişti.Görüşe gidiyorum, onu görünce unutuyorum herşeyi. Babam resmi olarak cezaevinde olsada o MEDRESE-İ YUSUFIYE’ de…

Karnemizi aldık, okulda  birinci oldum, desem çok mutlu olur. Keşke bunu her saniye diyebiliyor olsaydım. Herşeyi her an babamla paylaşmak istiyorum .Çok özlüyorum. Ama bu özlemim o kadar farklı ki beni anlayabilcek kişiye dahi anlatsam anlayamaz. Benim tek derdimi babam anlar…

Babam için her zaman dua ediyor, kendimi bırakmamaya çalışıyorum.

Bu günler de geçer. Bu zülüm de  biter. Gözlerini al yerden.

7.Sınıf Öğrenci


Kaynak: Mağduriyetler http://magduriyetler.com/2018/12/12/hayatimi-degistiren-donem/