Hiiiç | Özer FANİ

Dört duvar arasında,
Eşinden dostundan uzak,
Yarından endişeli,
Her kapı zilinde acaba korkusu ile uyandın mı hiç?
Hani kafeslenmiş bir kuş gibi,
Çırpınıp duran,
Oradan oraya zıplayan,
Belki bir yol bulur muyum? diye özgürlüğe,
Nafile çabaların peşinde koştun mu hiç?
Ya en sevdiğine/sevdiklerine bir telefon kadar yakınken
Alooo diyememek
Aynı şehirin havasını teneffüs etmek,
Aynı sabaha uyanmak,
Ama bu kadar yakınken bile koca bir hasret yaşadın mı hiç?
Kuytuda bir yerin,
Sancılı gecelerin,
Kanter içinde düşlerin
Kabus gibi sabahların oldumu hiç?
Nerden bileceksin sebepsiz korkuları sen,
Bir günde bin tabur düşmedi peşine,
Kaçmadın köşe bucak,
Gözyaşın olmadı ağlayacak.
Nerden bileceksin hasreti, gurbeti, özlemi
Özgürlük dediğin Meriç’den ötede mi?
Ne zor şey bilirmisin her şeyi geride bırakmak?
Kavgaları, dostlukları, sevgileri umutları
Silinip gider Meriç’ den öteye vatanın hudutları
Geride bıraktıkların, yahut içerde kalanların,
Senin için sessizce ağlayanların,
Ardından karalar bağlayanların
Gözyaşından çağlayanların oldu mu hiç?
Nerden bileceksin kafeslenmiş yüregin çırpınışlarını,
Sus konuşma bari
Gündüzler tutsak bende, geceler firari…


Kaynak: Mağduriyetler http://magduriyetler.com/2018/08/31/hiiic/