Her Seferinde Düşük Tehlikesi Yaşıyorum

Beni almaya geldiklerinde ben iş yerindeydim. Eşim beni arayıp sakin olmamı, eve polis memurlarının geldiğini ve beni sorduklarını söyledi. Gelip beni iş yerinden aldılar. Bir kağıt gösterdiler. Kağıtta terör örgütüne üye olmak ve kamuyu dolandırmaktan hakkımda yakalama kararı olduğu yazıyordu. Beni emniyete götürdüler. Bir gün nezarette kaldım. Ertesi gün akşam mahkemeye çıktığımda akşam tutuklama emri verildi.
Tutuklandığımda yirmi haftalık hamileydim. Karar okuduğunda dünyam başıma yıkıldı. Cezaevi şartları ve üzüntüden dolayı sürekli kanamam oluyordu ve hamileliğim tehlikeye girmişti. Sancılarım git gide artıyordu. Elimde kelepçelerle hastaneye gittim. Muayene oldum. Doktor, bebeğin de benim de tehlikede olduğumu ve dikkat etmem gerektiğini yoksa sonucun iyi olmayacağını, bebeği kaybedebileceğimi söyledi. Eşimin vermiş olduğu hukuk mücadelesi sonucunda sekiz gün sonra adli kontrol ile tahliye oldum. Ama sekiz gün yaşadığım stres sağlığımı ve hamileliğimi epey etkiledi. Yaşadıklarımız bununla bitmedi.
Ağustos ayında eşimin köyüne tatil için gittiğimiz bir dönemde polis ve jandarmalar bir anda eve geldi. İki küçük çocuğumun gözü önünde arama yaptılar ve eşimi terör örgütü yaftası ile alıp götürdüler. İki gün sonra da şüpheli olarak ikinci kez beni de sorguya aldılar ve iki küçük çocuğum ile tam 5 saat adliyede bizi tuttular. Hamile olmam ve iki çocuğumun yalnız kalacak olması sebebiyle beni adli kontrol ile serbest bıraktılar.
Her hafta köyden ilçeye yarım saat hamile halim ile bozuk yollardan imza atmaya gidiyorum ve her seferinde düşük tehlikesi yaşıyorum. Eşim şu an beş aydır cezaevinde ve ben üç çocukla yaşam mücadelesi veriyorum. Çocuklarım üç aydır babalarını göremiyor. Yeni doğan bebeğimiz halen baba kokusunu bile duymadı. Eşimin ilk gittiği günden beri çocuklarımın psikolojisini toparlayamadım. Şu an bile büyük oğlum polis gördüğünde “anne bizi tutuklamaya mı geliyorlar” diyor.
Her gün babalarını sayıklayıp gelmesi için dua ediyorlar. Benim de durumum çocuklarımdan farklı değil. Yaşadıklarımı kaldıramıyorum. Psikolojim bozuldu. Herşey ile tek başıma mücadele etmeye çalışıyorum. Bu beni çok yıpratıyor. Eşimin hakettiği özgürlüğüne bir an önce kavuşmasını ümit ediyorum.


Kaynak: Mağduriyetler http://magduriyetler.com/2019/02/12/her-seferinde-dusuk-tehlikesi-yasiyorum/