Özgürlüğüm Ve Ailem

Bu süreçte herkes sevdiği her şeyden uzak kaldı. Bende en sevdiğim ve en düşkün olduğum iki şeyden ayrı kaldım. Birincisi özgürlük; hayatım boyunca özgürlüğüm için mücadele ettim. Aşiret kızıyım ve kızlar okumaz zihniyetinde. Babamın hizmeti tanımasıyla okuyan ilk kızdım. Çok zor okudum, yokluk bir yandan aşiret baskısı bir yandan. Çok defa okumamam için önüme nice engeller koydular. Ama ben özgürce okuyup öğretmen oldum. Ben ilk oldum ama son olmadım, benden sonra birçok kıza okuma fırsatı doğdu. Bir diğer düşkün olduğum şey de ailem. Ama şu an ikisinden de ayrıyım.


Eğitim gönüllüsü olduğum için bugün terörist olmakla suçlanıyorum. Adalet olmadığı için adaletin geleceği günü bekliyorum. 15 Temmuz’dan sonra bir kapıcı dairesine taşındım. 1,5 sene orada kaldım. Her an gözaltına alınacağız korkusuyla diken üstünde yaşıyoruz. Eşim çok zor iş buldu. İki defa ev değiştirdim. Şu an evimde hiç bir iletişim cihazım yok, yalnızım ve sesimi duyuramıyorum,  sokağa çıkamıyorum, ailemi arayamıyorum. Yanlarına gidemiyorum. 2 yıl oldu, kardeşlerimi göremiyorum. Eşim dışarda acaba eve gelebilir mi diye sürekli kapıya bakıyorum.
Ailem de korkuyla her gün onları aramamı bekliyorlar. Acaba nasıl bir güne kalkacağız, ne zaman kapımız çalınacak korkusuyla yaşıyoruz.


Kaynak: Mağduriyetler http://magduriyetler.com/2019/01/02/ozgurlugum-ve-ailem/